از خطرناک ترین آفات گیاهان آپارتمانی، گلخانهای، زراعی و باغها بوده که در صورت عدم درمان موجب مرگ گیاه میشود. کنه تار عنکبوتی با جمعیت زیاد به گیاهان حمله کرده و موجب خسارت شدیدی میشود.
کنه قرمز تار عنکبوتی با نام علمی Tetranychus urticae از خانواده arachnid از آفات مهم درختان گیاهان کاکتوسها و ساکولنت ها میباشد. با نامهای عمومی از قبیل کنه دو نقطهایtwo-spotted spider و کنه قرمز تار عنکبوتی red spider mite هم شناخته میشود.
این کنه که با نام های دیگری از جمله کنه ی تارتن و کنه معمولی شناخته میشود از خطرناک ترین آفات گیاهان آپارتمانی،گلخانه ای،زراعی وباغ ها بوده که در صورت عدم درمان موجب مرگ گیاه میشود.
ازعلایم آلودگی این آفت میتوان به ایجاد لکه های زرد و قهوه ای رنگ (در صورت عدم درمان کل برگ قهوه ای رنگ میشود ) و وجود تارهای کنه بر روی برگ ها و شاخه ها ،لوله ای شدن ،خشک شدن و ریزش برگ ها اشاره کرد. علت ایجاد این لکه ها بر روی برگ ها این است که این نوع کنه از سلول های سطح زیرین برگ تغذیه کرده و کلروفیل برگ را از بین میبرد.
کنه ی تارتن دارای ساختمان بدنی بسیار ریز و بیضی شکل است که طول آن حدود ۴/۰_۵/۰ میلیمتر بوده و مشاهده ی آن با چشم غیر مسلح دشوار میباشد.اگر احتمال می دهید گیاه شما آلوده به این نوع آفت میباشد کافیست یک ورق کاغذ را زیر سطح برگ قرار داده و به آرامی آن را تکان دهید ،اگر کنه بر روی گیاه وجود داشته باشد شما آنها را به صورت ذراتی شبیه به فلفل بر روی کاغذ مشاهده می کنید.
برای پیشگیری از حمله ی این نوع کنه بر روی گیاه راه های متعددی وجود دارد از جمله:
کنه ها اغلب در سطح زیرین برگها فعالیت کرده و به دلیل دارا بودن قطعات دهانی از نوع برنده- مکنده، ابتدا نسج گیاه را پاره نموده و پس از خروج شیره نباتی از آن تغذیه میکنند .
سلول های محل آسیب دیده از بین رفته و در نتیجه نفوذ هوا به داخل پارانشیم، لکه های رنگ پریده روی سطح برگ ایجاد می شود.
بر اثر فعالیت آفت و ایجاد تارهای عنکبوتی، شاخه و برگ گیاه حالت گردآلود گرفته و به شدت از زیبایی گیاه میزبان کاسته میشود. در صورت عدم مبارزه به موقع، گیاه به مرحله خشکیدگی کامل نیز میرسد.
در مراحل اولیه آلودگی میتوان با شستشوی گیاه به وسیله آب و مایع شوینده معمولی یا صابون پتاسیم با این آفت مبارزه کرد;
ولی در تراکم شدید کنه، با استفاده از سموم کنهکش اختصاصی نظیر آبامکتین(ورتیمک)، هگزیتیازوکس (نیسورون)، آمیتراز (مایتاک)، فنازاکوئین (پراید )، فن پیروکسی میت (ارتوس )،پروپارژیت (امایت)، بروموپروپیلات (نئورون)، تترادیفون (تدیون) و … اقدام به مبارزه شیمیایی نمود .
نکته مهم در خصوص کنترل این آفت، شروع عملیات مبارزه بلافاصله پس از مشاهده اولین علائم آلودگی ۱۰ روز یکبار تأثیر قابل ملاحظه ای در کاهش جمعیت آفت و میزان سم مصرفی دارد.
ضمناً شستشوی گونه های گیاهی حساس هر ۱۵ روز یکبار می باشد.